مقالات آموزش فن بیان

شاید اگر یک دفترچه راهنما برای رفتار و تربیت کردن کودکان وجود داشت، خیلی خوب می‌شد از پس آن‌ها برآمد. در این صورت مشکلات والدین بسیار کمتر از قبل می‌شد و روابط والدین و فرزندان بهبود می‌یافت. در ادامه 8  درس برای والدین نوشته شده تا بتوانند از آن در رفتار با کودکان بهره بگیرند. قطعا این موارد ویژه همه کودکان نیست و ممکن است برای افراد تفاوت داشته باشد اما سعی شده یک سوال واضح از کودکان پرسیده شود. سوال این است «اگر می‌توانستید به والدین خود درسی بدهید که والدین بهتری باشند؛ چه می‌گفتید؟» همراه دانشگاه زندگی باشید تا ببینیم فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند.

1 – دست از حل مشکلات بردارید

بسیاری از کودکان دوست دارند والدین آن‌ها در نقش حل‌کننده سریع مشکلات ظاهر نشوند و ابتدا درباره مشکل پیش‌آمده با آن‌ها صحبت کرده و نظرات‌شان را گوش دهند. ممکن است مشکل فرزندتان به راحتی قابل حل باشد یا با مشکلی بسیار پیچیده‌تر مواجه شوید (حتی اگر فقط در دنیای نوجوانان و جوانان پیچیده باشد) اما قرار نیست شما فقط مشکل را حل کنید. اینکه بتوانید به خوبی به سخنان و دغدغه‌های فرزندتان گوش دهید، خیلی بهتر از این است که فقط مشکلات را حل کنید.

2 – بهتر گوش دهید

این موضوع اغلب در نتیجه متوقف کردن حل مشکل، اتفاق می‌افتد. بدون شک اینکه شاهد زجر کشیدن کودکمان باشیم و ساکت باشیم و گوش کنیم، کار سختی است. اما بهترین روش ارتباطی که می‌توانیم با فرزندمان داشته باشیم همین گوش دادن است. وقتی که به دقت به سخنان آن‌ها گوش می‌کنیم، نشان می‌دهیم که در عین اهمیت دادن به فرزندان، باور داریم که آن‌ها قادر هستند مشکلات خودشان را حل کنند. این شاید فراگیرترین موضوعی باشد که بین نوجوانان و والدین وجود دارد. باید سعی کنید با گوش کردن و راهنمایی فرزند، این اجازه را به او بدهید که مسئولیت کارهایش را بر عهده بگیرد. باید سعی کنیم بفهمیم فرزندان چه توقعاتی از والدین خود دارند.

3 – احساسات کودکان، چیز بدی نیست

دیدن احساساتی مانند غم، خجالت، وحشت، حسادت و دیگر احساسات نامناسب، یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعاتی است که والدین با آن‌ مواجه می‌شوند. اینکه والدین بتوانند به خوبی نظار‌ه‌گر تجربیات و احساسات کودک خود باشد، یکی از بهترین درس‌هایی است که می‌توان به او منتقل کرد. احساسات به شدت اهمیت دارند و هر یک از آن‌ها از نظر بیولوژیکی دارای هدف هستند. این احساسات می‌توانند در باخبر شدن از حال دیگران و کمک به آن‌ها، مفید باشند. اگر والدین حتی به طور ناخواسته کاری کنند که کودک نخواهد احساسات خودش را بروز دهد، کار بسیار اشتباهی انجام داده‌اند. حل مشکل احساسی را نباید جایگزین بروز آزادانه احساسات کرد. کودکان باید یاد بگیرند که احساسات چیز بدی نیستند. این مورد به والدین و عملکرد آن‌ها بستگی دارد.

4 – در صحبت‌ها زیاد قابل پیش‌بینی نباشید

کودکان و نوجوانان معمولاً از طرز صحبت کردن والدین با آن‌ها گله دارند. این موضوع که همیشه به یک شکل با فرزندشان رفتار می‌کنند، آزاردهنده است. مثلاً مادری را در نظر بگیرید که همیشه سوالاتی مثل این را مطرح می‌کند: روزت چطور گذشت؟ مدرسه چطور بود؟  امروز چه چیز جدیدی یاد گرفتی؟

این سوالات معمولاً بی‌فایده هستند و در پاسخشان تنها می‌توان یک کلمه گفت. سعی کنید به عنوان یک پدر یا مادر، در گفتگو با فرزندتان از سوالات متفاوتی استفاده کنید. بعضی اوقات، عوض کردن رفتار می‌تواند سودمند باشد و در مواردی، عوض کردن زمان و مکان می‌تواند همه چیز را از حالت روتین و همیشگی خارج کند.

5 – از خودتان مراقبت کنید

وقتی توجه به خودمان را از نظر اجتماعی (مثلاً بیرون رفتن با دوستان)، فیزیکی (مثلاً فعالیت در زمینه‌ای که دوست داریم) و احساساتی (مثلاً تمرینات خودمراقبتی) را فراموش می‌کنیم، ممکن است فرزندان خود را به این دلیل سرزنش کنند. اگر به خوبی از خود مراقبت نکنیم و به زندگی‌مان نرسیم، کودکان ممکن است این موضوع را به گردن خودشان بیندارند.

6 – وقت بیشتری را با هم بگذرانید

یافتن علاقه‌مندی‌های مشترک، کارهایی که به گفتگو و صحبت ختم می‌شوند و کارهایی که باعث بهبود رابطه و داشتن یک روز خوب کنار یگدیگر می‌شوند، موضوعاتی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند. زمانی را برای چنین فعالیت‌هایی روی تقویم در نظر بگیرید و اگر به هر دلیلی (بخاطر مشکلات فرزند یا والدین) نتوانستید به برنامه برسید، زمان را دوباره تعیین کنید.

7 – هر قدر با دوستانتان صبور هستید، با فرزندان هم باشید

بسیاری از والدین در هنگامی که فرزندشان یک نوزاد بیشتر نیست یا زمانی که به دوران نوجوانی رسیده، آرزوی صبر فراوان می‌کنند. این دوران سخت است اما می‌توان با صبر از آن عبور نمود. تنها کافی است فکر کنید فرزندتان در واقع دوست شما است. در نظر بگیرید که با دوستان واقعی خود چگونه رفتار می‌کنید. با مطرح کردن حرف‌های خوب، رساندن میزان سرزنش به کم‌ترین حد ممکن و قضاوت‌هایی مهربانانه و از روی دلسوزی (همان طور که درباره دوستان خود قضاوت می‌کنیم)؛ می‌توان به رابطه‌ای دوستانه، قدرتمند و پر از بخشش، دست پیدا کرد.

8 – شفاف باشید و به او بگویید چه خبر است

فرزندان، ما را بهتر از هر فرد دیگری می‌شناسند و متخصص فهمیدن احساسات و رفتارهایمان هستند. برخی کودکان به راحتی سوالات خود را مطرح می‌کنند اما برخی دیگر، سعی می‌کنند سرنخ‌ها را کنار هم قرار دهند و بفهمند که چرا پدر یا مادرشان مثل گذشته رفتار نمی‌کند. مشکل اصلی شفاف نبودن در مسائل این است که طرف مقابل سعی می‌کند خودش به حقیقت پی برد و در نتیجه این احتمال وجود دارد که به درکی ناقص و یا حتی کاملاً غلط از مسئله برسد. فرزندان باید مهارت‌های اجتماعی خود را از بهترین راهنما – یعنی خود شما – یاد بگیرند. پس سعی کنید آن‌ها را در جریان مسائل قرار دهید.

تعداد زنانی که بیشتر از شوهران خود کسب درآمد دارند، رو به افزایش است. گرچه این تعداد چندان زیاد نیستند، وقتی زنان درآمد بیشتری دارند؛ زن و شوهر احساس ناراحتی می‌کنند و ما در این مقاله می‌خواهیم درباره این موضوع صحبت کنیم.

طبق تحقیقات جدیدی که بر روی تعدادی از زوج‌ها انجام شده، زنان به طور میانگین درآمد خود را 1?5 درصد پایین‌تر از رقم واقعی و مردان، 2?9 درصد بیشتر از درآمد واقعی‌شان اعلام کردند.

مارتا مورای-کلوس و میستی هگنز که این جمله محققان هستند، به این نتیجه رسیدند که مردم حس می‌کنند به طور کلی درآمد مردان باشد بیشتر باشد. بنابراین این موضوع اجتماعی، در پاسخ افراد کاملاً تاثیر گذار بوده است.

این موضوع، نشان‌دهنده تغییرات اجتماعی است که به تدریج اتفاق می‌افتد و اینکه زنان در حال حاضر، شانس بیشتری برای تحصیلات و داشتن شغلی مناسب دارند. با این وجود، زنان هنوز بیشتر مسئولیت‌های خانه‌داری و مراقبت از بچه‌ها را بر عهده می‌گیرند. و مردان نیز برای کسب درآمد خانواده تحت فشار هستند.

امروزه در حدود یک چهارم زوج‌ها، زنان کسب درآمد بیشتری نسبت به مردان دارند. این میزان در دهه 80 میلادی، 18 درصد بوده است که به معنی رشد درآمد زنان در خانواده است. البته 71 درصد مردم می‌گویند، برای اینکه مردان همسر خوبی باشند و بتوانند خانواده خود را حمایت کنند، باید درآمد مناسبی داشته باشند. در تحقیقی دیگر، مشخص شد که فقط یک سوم افراد چنین عقیده‌ای درباره زنان دارند. پس باور عمومی این است که مردان باید نان‌آور اصلی خانه باشند.

برخی از متخصصان می‌گویند که بالاتر رفتن سطح درآمد زن نسبت به مرد، ازدواج را شکننده‌تر می‌کند زیرا مردان به نوعی حس بی‌امنیتی دچار می‌شوند و زنان، احترام کافی را نسبت به آنان قائل نمی‌شوند.

جاستین ولفرز که اقتصاد خانواده را در دانشگاه میشیگان تحقیق می‌کند، می‌گوید:

«مردان توسط زنانی که درآمد بیشتری دارند، تهدید می‌شوند که این موضوع موجب تعجب هیچ کس نمی‌شود چراکه می‌توان آن را در داده‌های تحقیقات پیدا کرد.»

طبق برخی از تحقیقات، در 23 درصد از ازدواج‎هایی که در آن، زن کسب درآمد بیشتری داشته، تفاوت‌هایی وجود دارد. این افراد معمولاً تحصیلات دانشگاهی دارند و 2 برابر بیشتر از سایر زنان، درآمد کسب می‌کنند.

یک تحقیق عظیم در دانشگاه شیکاگو که توسط اقتصاددان‌های مجرب انجام شده، نشان داد ازدواج‌هایی که در آن زنان درآمد بیشتری دارند، دوام چندانی نخواهد داشت و احتمالاً به طلاق و جدایی منجر می‌شود. آن‌ها این نتیجه را با استفاده از داده‌های موجود در سال‌های 1970 تا 2000 به دست آوردند.

همچنین زنانی که درآمدی کمتر نسبت به مردان داشتند، معمولاً به دنبال‌ کارهایی پایین‌تر از پتانسیل‌ واقعی خود می‌گشتند. همچنین در کارهای خانه و مراقبت و نگه‌داری از فرزندان، سهم بسیار بیشتری داشتند. بدین ترتیب، حس تهدید شدن در همسرانشان را از بین می‌بردند.

ماریان برتراند، یکی از محققان دانشگاه اقتصاد شیکاگو، در این رابطه می‌گوید:

«هنگامی که ضابطه‌های جنسی (زن و مرد) زیر پا گذاشته می‌شوند، رفتارهای برای جبران این موضوع از سوی همسر انجام می‌شود.»

چنین رفتارهای اجتماعی که بر اساس زن یا مرد بودن تعریف می‌شوند، در حال کاهش هستند و به نظر می‌رسد اخیراً ازدواج‌هایی که زنان در آن درآمد بیشتری دارند، مانند قبل در خطر فروپاشی قرار نمی‌گیرند.

این موضوع درباره مردان فرق می‌کند. زیرا اگر یک مرد بیکار باشد یا نتواند کسب درآمد کافی کند، زنان هم معمولاً آن‌ها را گزینه مناسبی برای ازدواج نمی‌دانند و اگر قبلاً با چنین فردی ازدواج کرده‌اند، احتمالاً درخواست طلاق می‌کنند.

به عنوان یک سخنران که مشغول آموزش سخنرانی و فن بیان  هستم  در بحث زبان بدن همیشه توصیه می کنم که تمام ویژگی های فیزیکی شما باید حس راحتی، اعتماد به نفس و کنترل سالن را به سایر افراد منتقل شود. حالت ایستادن شما نیز یکی از مواردی است که بیشترین تاثیر را دارد. در مقاله زبان بدن در سخنرانی هم به این مساله مهم اشاره کرده بودم.

در حین سخنرانی، کاملا صاف ایستاده و از خم شدن پرهیز نمایید. به طور مستقیم رو به مخاطبین بوده و هرگز نسبت به مخاطبین با زاویه نایستید. البته اگر به دنبال دریافت بازخورد از مخاطبین هستید، می توانید اندکی بدن خود را خم نموده و مخاطبین را به مشارکت ترغیب نمایید.

می توانید دست های خود را در یکی از دو موقعیت زیر قرار دهید:

1. اولین گزینه نگه داشتن دست ها در طرفین بدن می باشد. این حالت اندکی عجیب به نظر می رسد اما از سوی مخاطبین بسیار مناسب قلمداد می شود.
2. گزینه دوم، قرار دادن یک دست در داخل دست دیگر و نگه داشت آنها در مقابل ناف می باشد.

برخی از سخنرانان نیز انگشتان یک دست خود را بر روی انگشتان دست دیگر خود قرار می دهند. این حالت اندکی پرمدعا به نظر رسیده و در نتیجه استفاده از این روش توصیه نمی شود اما با این حال برخی از افراد در این حالت احساس راحتی دارند.

اگر در پشت تریبون سخنرانی می کنید، دست های خود را بر روی تریبون قرار دهید. هرگز با دست های خود کناره های تریبون را در دست نگیرید، زیرا از سوی مخاطبین به گونه ای مشاهده می شوید که با گرفتن لبه های تریبون در حال نجات زندگی خود هستید. گزینه دیگر نیز قرار گرفتن اندکی با فاصله از تریبون می باشد که در این صورت می توانید یک دست را با دست دیگر گرفته و در مقابل ناف خود قرار داده و به سخنرانی خود ادامه دهید.

بسیاری از افراد می گویند که در نقطه ای از زندگیشان به آنها گفته شده است که در هنگام سخنرانی از زبان بدن استفاده نکنند. در این میان برخی از افراد نیز وجود دارند که استفاده از زبان بدن در حین سخنرانی را اقدامی دور از ادب قلمداد می کنند.

این راهنمایی ها به هیچ عنوان صحیح نمی باشد.

به عقیده کارشناسان زبان بدن، آلن و باربارا پیز، “استفاده از زبان بدن منجر به جلب توجه گردیده، تاثیر ارتباط را افزایش داده و گیرایی مطلب توسط مخاطبین را تقویت می نماید.

به عبارت دیگر، حرکات بدن نه تنها منجر به طبیعی تر دیده شما می گردند، بلکه تاثیر کلمات شما را نیز افزایش می دهند.

ما این موضوع را در تمام جلسات تمرین سخنرانی مشاهده می کنیم. زمانی که ما از افراد می خواهیم که در سخنرانی خود از زبان بدن استفاده کنند، کلمات آنها بهتر می شود. زبان بدن منجر به تفکر واضح تر و استفاده از جملات کوتاه تر می گردد.

به منظور استفاده بهینه از زبان بدن، حرکت دست های خود را به هیچ عنوان محدود نکنید. دست های خود را در پشت، در جیب یا بر روی میز قرار ندهید. این حالات اغلب توسط مخاطبین به عنوان تکبر قلمداد شده و توانایی درک مطالب شما توسط مخاطبین را کاهش می دهند.

اگر شما نمی توانید از حرکات دست های خود در طول سخنرانی به طور طبیعی استفاده کنید، می توانید بلندی صدای خود را همانطور که در بخش انرژی به آن بدن کردیم، به میزان 10-15 درصد افزایش دهید، زیرا این امر منجر به افزایش میزان انرژی شما می گردد. همه ما دیده ایم زمانی که والدین نیز با صدای بلند با کودک خود حرف می زنند نمی توانند دست های خود را بدون حرکت نگه دارند، بنابراین افزایش بلندی صدا منجر به تحرک دست ها می گردد.

هرچه میزان مخاطبین بیشتر باشد، حرکات دست های شما نیز باید بیشتر شود. اگر شما در یک جمع 500 نفری سخنرانی می کنید، نمی توانید از چهره خود برای انتقال مطالب و ارتباط با مخاطبین استفاده کنید، زیرا چهره شما توسط همه افراد قابل مشاهده نمی باشد. بنابراین شما باید نکات کلیدی را به روش دیگری نظیر استفاده از حرکات دست انتقال دهید. در جمع های کوچکتر نیز خلاف شرایط فوق صادق می باشد زیرا شما می توانید با کوچکترین بدن نیز موضوع را برای افراد روشن تر سازید.

موثرترین حرکات، هدفمند و کنترل شده می باشند. به جای حرکت مداوم، برخی اوقات دست های خود را به مدت یک الی دو ثانیه حرکت ندهید.

به خاطر داشته باشید که استفاده از زبان بدن نباید حاکی از بی قراری شما باشد. یکی از مواردی که می تواند مانع از بی قراری شما در حین سخنرانی گردد، عدم در دست گرفتن برگه های کاغذ، کنترل پروژکتور، خودکار و … در حین سخنرانی می باشد. (اگر شما از کنترل پروژکتور برای تعویض اسلایدها استفاده خواهید کرد، توصیه می شود آن را بر روی میز قرار داده و در طول سخنرانی در دست نگه ندارید.)

با در دست نگه نداشتن این موارد، شما نه تنها مانع از حواس پرتی افراد می گردید، بلکه اعتماد به نفس خود را نیز افزایش می دهید.

مقالات آموزشی ما را دنبال کنید